‘Een mens stippelt zijn weg uit, God bepaalt de richting die hij gaat’ Dat was de tekst die op onze trouwkaart stond. En in die 11 jaar van ons huwelijk, hebben we maar al te goed ervaren hoe waar dit is.
Zeker de afgelopen maanden. Ons verlof is zo totaal anders verlopen dan we gedacht hadden. En het heeft ook zoveel langer geduurd dan we verwacht hadden. Maar nu gingen er toch ineens deuren open om weer te kunnen vertrekken! We zien hier erg naar uit.

Beste familie, vrienden, kennissen en betrokkenen,
Aan het eind van onze vorige nieuwsbrief schreven we dat we eind april naar Papoea Nieuw Guinea (PNG) hoopten te vertrekken, maar dat we er ons van bewust waren dat de ontwikkelingen van COVID-19 deze plannen konden veranderen. Dat is dus gebeurd. In de afgelopen maanden is het voor ons onmogelijk geworden om terug te vliegen naar PNG omdat inmiddels vele landen over de wereld hun grenzen gesloten hebben. Dus op dit moment zitten we nog in Nederland, hopend en verlangend naar de dag dat we wel weer terug kunnen keren.
Beste familie, vrienden, kennissen en betrokkenen,
Inmiddels zijn we alweer 2,5 maand in Nederland, en dus al over de helft van ons verlof. We genieten volop van het weerzien van familie en vrienden en hebben ondertussen alle nieuwe neefjes en nichtje bewonderd en geknuffeld. Mocht u ons nog willen ontmoeten, neem dan snel contact met ons op, want de tijd vliegt.
Wennen aan het Nederlandse leven
Het was best wel weer even wennen aan een wereld die draait om tijd. Om op de juiste datum en op de juiste tijd op een afspraak te zijn. Het wennen ging niet altijd vlekkeloos, zo hebben we soms afspraken op een verkeerde datum gehad of kwamen we veel te laat op een afspraak aan. Ook moesten we eraan wennen dat we niet tegen iedereen die we op straat tegenkomen, vertellen wat we gaan doen of waar we heen gaan. In PNG is dat de normaalste zaak, maar hier in Nederland kijkt men toch wel een beetje vreemd op als je dat doet.